Bugünkü konuk yazarım sevgili Gülşah bize, 2 çocuklu

çalışan anne

olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatacak.

"Çalışan Anne

2 çocuğumu da çalışarak büyüten bir anneyim. Biri 9 yaşın da diğeri 2,5 yaşın da ikisi de annelerin çalışması gerektiğine fazlaca inanmış çocuklar olarak büyümeye devam ediyor.  

Şanslıyım ki çocuklarıma annem baktı hala da bakmaya devam ediyor. Gözüm arkada kalmıyor ama gün içerisinde fazlaca kokularını özlüyorum. Yeter artık çalışma diyen büyüklerim de var.  Uzaktan konuşması çok kolay.

1.cocuk da yeni evliydik ve borçlarımız için çalışmam gerekliydi. Şükür evimizi aldık borçlarımızı ödeyebildik  artık 2.çocuğuma yapıp işten ayrılabilirim dedim ve hamile kaldım. Evde ki hesap çarşiya uymadı işyerinden haklarımı alamadım 12 yıllık çalışma emeğimi de bir kalem de silip atamayacağım için yine çalışmaya devam etmek zorunda kaldım. Yine annem koştu imdadıma “ben bakarım sen çalış” dedi. İlk defa o zaman zor geldi işe dönmek. Çünkü ben kızımı kendim büyütmeye çok fazla hazırdım. Bu durum da yapacak çok da bir şey kalmadı. Tek tesellim mutlu olduğum bir işte çalışıyor olmak.

Mutsuz çalışıyor olsaydım her şey daha zor olabilirdi. Bu yüzden çalışan, çalışmayan anne ayrımı yapmıyorum ben çünkü benim için bir annenin mutlu olması her şeyden çok daha önemli.

Yeri geliyor kendi kendime vicdan azabı çekiyorum. Yeri geliyor “yapma böyle kimse mükemmel değil çalıştığın için sende kötü değilsin”diyorum.  7 ay ücretsiz izin kullanıp ev hanımı olduğum dönemde de evhanımlığı durumlarını görünce anladım ki çalışan ya da çalışmayan farketmez annenin “ÖNCE BEN” diyerek ne kadar mutlu olduğu önemli.

Tabii ki çocuklarımı ateşli iken bırakıp işe gitmek canımı çok yaktı, tabii ki onların en özel anlarında yanında olmak için herkesden fazla çaba harcadım.  Evet akşam eve geldiğimde koştur koştur sofra hazırladım ama dağınık evi bırakıp çocuklarımla da saatlerce oynadım.

Bizim toplumumuz çok acımasız hele ki hem cinslerimiz bize daha bir düşman gibi. Çalışan anneyi “nasıl çocuğunu bırakabiliyorsun” diye yargılayabiliyor ya da çalışmayan anneye “o kadar okul okudun yazık değil mi evde oturup çocuk bakıyorsun” diye ezebiliyor. Laf olsun diye konuşanların çenesini maalesef bizim ülkemiz de kapamak çok zor.

Bu yüzden ben çocuğunu bırakıp çalışmak zorunda olan her anneye;” kim ne derse desin ihtiyacın varsa  git çalış vicdan yapma evhanımı olan annede mükemmel değil sende değilsin önemli olan annenin mutlu olup mutlu çocuklar yetiştirmesidir “diyorum.

O çok bilmiş konuşanlara da tavsiyem  bir şeyler başarmaya çalışan annelerden uzak durun ve lütfen arada aynaya bakıp kendinizi mutlu etmek için çaba harcayın. Herkesin vicdanı kendine fazlasıyla yetiyor zaten bir de siz dürtmeyin.

Son olarak çalışan anne olmayı asla bir engel olarak görmeyin.  Tam 10 yıldır ev işimi kendim yapıyorum, akşamları çocuklarımla etkinlikte yapıyorum, blog yazıyor çocuklar uyuyunca da bol bol kitap, okuyorum. Çok bunaldığım anlarda da eşimden destek istemeyi  ihmal etmiyor kendime nefes alacak alan yaratıyorum.  Ve ben inanıyorum ki;  bir anne ister ev hanımı olsun, ister çalışsın “farketmez” yeter ki bir şeyi çok istesin çünkü azimli bir annenin yapamayacağı ve yetişemeyeceği hiç birşey yoktur.

Sevgiler,

Gülşah ÖNEN

www.gulsahonen.com

instagram : https://instagram.com/gulsahonen/

facebook:  https://www.facebook.com/Annelikdunyam/