CILDIRMIS ANNE HALLERI
Günaydın herkese,
Gecenin 3'nde uyuyup sabahın 6'sında uyanmış bir anne huysuzluğuyla yazıyorum bugün. O yüzden doğrudan konuya gireceğim.
Biliyorsunuz Ali Baran 16 aylık oldu. Ve bizim anne-oğul olarak iletişimimiz daha birkaç aydır kuvvetlendi. Bunun bir sürü nedeni var. Ama ben, beni en deli eden konudan bahsetmek istiyorum bugün. Sabahın köründe yine aynı şeyi yaşadım ve inanılmaz sinirli, gerginim.
Evimiz dubleks ve kayınpederim kaynanam ile birlikte oturuyoruz. Oğlum da gözünü açar açmaz aşağı dedesine, ninesine gitmek istiyor. Sabahın 5-6sında kalkınca tabiki izin vermiyorum. Ama 8-9 da kalkmışsa birlikte iniyoruz aşağı.
Neyse...
Sabah erken kalktığı zamanlarda, 'Hayır' dediğimde başlıyor ağlamaya, kıyamet koparmaya. Eşim de hemen cevap veriyor istediğini yapıyor. Çocuk da bunu biliyor tabi...
'Ağladığı zaman cevap verme, kendisi sakinleşince susuyor' diyorum, sanki ben böyle dememişim de konuş, sakinleştir demişim gibi sürekli konuşuyor. O konuştukça da Ali Baran ses tonunu iyice yükseltiyor. O sesini yükselttikçe eşim dayanamıyor. En sonunda kazanan Ali Baran oluyor ve babası alıp aşağı indiriyor.
Burada kızdığım birkaç nokta var:
1. Eşim defalarca söylememe rağmen sözümü çiğneyip Ali Baran'ın dediğini yapıyor. Bu davranış sonrası çocuğun hiçkimsenin kararlarına saygı durmayacağını, bizi (özellikle beni) dinlemeyeceğini söylememe rağmen devam ediliyor bu davranışa.
2. Ali Baran ile dediğim gibi daha yeni yeni iletişim kuruyoruz. Eşimin bu şekilde davranması, O'nun benden uzaklaşmasına neden oluyor. Bu durumun beni.üzdüğünü söylememe hatta defalarca bu yüzden ağladığımı görmesine rağmen insan neden hala aynı şeyleri yapar ki!
Sonuç ne mi?
Eşim hiçbir şey olmamış gibi uyuyor.
Ben sinir küpü olmuş vaziyette başka odada oturuyorum.
Ali Baran mı? Tabii ki babaannesinin yanında!
Ne yapacağım bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum. Tek bildiğim bu durumun beni çok rahatsız ediyor olması!
Sevgiler
Gecenin 3'nde uyuyup sabahın 6'sında uyanmış bir anne huysuzluğuyla yazıyorum bugün. O yüzden doğrudan konuya gireceğim.
Biliyorsunuz Ali Baran 16 aylık oldu. Ve bizim anne-oğul olarak iletişimimiz daha birkaç aydır kuvvetlendi. Bunun bir sürü nedeni var. Ama ben, beni en deli eden konudan bahsetmek istiyorum bugün. Sabahın köründe yine aynı şeyi yaşadım ve inanılmaz sinirli, gerginim.
Evimiz dubleks ve kayınpederim kaynanam ile birlikte oturuyoruz. Oğlum da gözünü açar açmaz aşağı dedesine, ninesine gitmek istiyor. Sabahın 5-6sında kalkınca tabiki izin vermiyorum. Ama 8-9 da kalkmışsa birlikte iniyoruz aşağı.
Neyse...
Sabah erken kalktığı zamanlarda, 'Hayır' dediğimde başlıyor ağlamaya, kıyamet koparmaya. Eşim de hemen cevap veriyor istediğini yapıyor. Çocuk da bunu biliyor tabi...
'Ağladığı zaman cevap verme, kendisi sakinleşince susuyor' diyorum, sanki ben böyle dememişim de konuş, sakinleştir demişim gibi sürekli konuşuyor. O konuştukça da Ali Baran ses tonunu iyice yükseltiyor. O sesini yükselttikçe eşim dayanamıyor. En sonunda kazanan Ali Baran oluyor ve babası alıp aşağı indiriyor.
Burada kızdığım birkaç nokta var:
1. Eşim defalarca söylememe rağmen sözümü çiğneyip Ali Baran'ın dediğini yapıyor. Bu davranış sonrası çocuğun hiçkimsenin kararlarına saygı durmayacağını, bizi (özellikle beni) dinlemeyeceğini söylememe rağmen devam ediliyor bu davranışa.
2. Ali Baran ile dediğim gibi daha yeni yeni iletişim kuruyoruz. Eşimin bu şekilde davranması, O'nun benden uzaklaşmasına neden oluyor. Bu durumun beni.üzdüğünü söylememe hatta defalarca bu yüzden ağladığımı görmesine rağmen insan neden hala aynı şeyleri yapar ki!
Sonuç ne mi?
Eşim hiçbir şey olmamış gibi uyuyor.
Ben sinir küpü olmuş vaziyette başka odada oturuyorum.
Ali Baran mı? Tabii ki babaannesinin yanında!
Ne yapacağım bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum. Tek bildiğim bu durumun beni çok rahatsız ediyor olması!
Sevgiler
maalesef coğumuzun evinde olan şeyler bunlar babalar aman aglamasın diye her dediklerini yaptıklarında cocuklar anneleri belli bir noktadan sonra sallamıyor biz konusa konusa 2. çocukda anca aşabildik bu durumu şimdi sessizce ortadan kayboluyor eşim :)
YanıtlaSilDilerim biz ikinci çocuktan önce anlaşabiliriz
SilDilerim biz ikinci çocuktan önce anlaşabiliriz
SilCanım bence sakin bir zamanda eşinle yeniden konuşmalısın. İyice durumu anlamasını sağlarsan belki değiştirmek adına bir şeyler yapar. Ayyy ne beceriksizdir bu babalar bee.
YanıtlaSilBeceriksiz değil de tecrübesiz diyelim bence Jale :) çocuklarla bizden az vakit geçirdikleri için tam olarak ne yapacaklarını bilmiyorlar :) ilk ağlamada hemen panikliyorlar. Sonra bir bakmışsın çocukların elinde oyuncak olmuşlar.
SilÇok.zor bir.durum zira tespitlerinde doğru kendini yipratmamaya çalış belki bir süre sonra seni dibleyecektir babasi üzerinde hakimiyet kurmak yerine, ya da aşağıda olmak yerine yukarda kalması.için.öyle birşey yapmalisin ki kendi.kendine.içgüdüsel olarak yukarda olmayı arzu etsin ama bunu bulmak sana kalmış ben.bir.anne olamadım ama aklıma ilk gelen çözüm buydu belki.ise yarar onu en.iyi sen tanıyorsun umarim sorun çöZülür baktin olmuyor birakacaksin insin bu tarz beraber yaşam olayında malesef öyle yigenlerim geldi aklıma başta onlarda.öyleydi ama zamanla düzeldi annesi sürekli alıp onlarla çıkıp aktiviteler yapmaya başlayınca sorun geçti.şimdi anneyi esas alıyorlar
YanıtlaSilSorun aşağı inmesi değil. Sorun benim dışımda herkesin (anneanne, babaanne, dedeler ve babanın) Ali Baran'ın her dediğini yapmaları. Hayır diyen tek ben olunca çocuk da yanaşmıyor haliyle :)
SilHayır demeyi bırakıyorum, başka yollar buluyorum ama yine olmuyor. Çünkü yanımda hep birileri olduğu için ilk ağlamasına dediği oluyor. Bazen boş veriyorum, nasılsa ben yapmasam bir diğeri yapacak dediğini, boşa kötü olmayayım diyorum ve dediğimi de yapıyorum. Ama bakıyorum bu sefer de hiç önünü alamıyorum. Yine kötü anne oluyorum mecburen :(