SENDROMUNU SEVDİGİM

Merhaba

Başlıktan da anlaşılacağı üzere, Ali Baran'ın iki yaş sendromuyla karşı karşıyayız. Bu sendromun iki yaşında başladığını sanıyordum, taaa ki başıma gelene kadar.

Bu sabah arkadaşımla telefonda konuşurken, Ali Baran ile yaşadığımız durumları anlattım. '2 yaş sendromu böyle bir şey ' deyince arkadaşım, bir durdum, düşündüm. Telefonu kapattıktan sonra internette biraz araştırma yaptım bu sendromla ilgili. Uzmanların söylediklerini ve diğer ailelerin yaşadıklarını okudum. Tüm okuduklarımdan şunu çıkardım ki; sendroma asıl yakalanan biz ebebeveynleriz çocuklar değil!

Zamanında ebeveynlerimize 'ben buyum, benim kişiliğim bu' diye direttiğimiz günleri düşünün. Şimdi de 'Ben senin büyüğünüm, senden daha tecrübeliyim ve daha çok şey biliyorum. Doğruyu göstermeye, öğretmeye çalışıyorum. ' diye çocuklarımızla çatışıyoruz. Nasıl bir döngü ama :) Yanlış mı düşünüyorum?

Ali Baran, ilk doğduğu günden beri söylüyorum, ben doğurmuş olabilirim ama benim malım değil. O da benim gibi bir birey, kendine özgü özellikleri ve zevkleri olan. Bugüne kadar da hep bu düşünceyle hareket etmeye çalıştım. Alışverişe gittiğimiz zaman ne almak istediğinden tutun da dışarı çıktığında ne yapmak istediğine varana kadar sordum. Konuşamadığı için tabiki bana cevap veremiyor kafa sallamak dışında ama ben O'nun annesiyim, ne istediğini iyi biliyorum. Bu yüzden bu süreci kolay atlatırız diye düşünüyorum.

Bakalım sendromda bizi neler bekliyor.  Ne kadar sürecek. Biz nasıl tepkiler vereceğiz. Hepsini merak ediyorum. Yaşayıp göreceğiz :)

Sevgiler