Herkesin Bir Hikayesi Var, Bizimki İse...

Herkesin Bir Hikayesi Var, Bizimki İse...

Merhabalar,

Geçtiğimiz günlerde Sevgili Seval'in bloguna konuk oldum.

Bildiğiniz üzere Ali Baran'a emziği bıraktırmaya çalışıyordum en son :) Burada yazmadığım detaylarla birlikte, bu süreci Seval için özetledim ve şimdi de burada paylaşmak istiyorum.

Mavi'nin Güncesi Header

"Merhabalar;

Yazmaya başlamadan önce, sevgili Seval’e, beni bloğuna konuk ettiği için teşekkür etmek istiyorum.

Ben Mavi’nin Güncesi bloğunun sahibesi Aylin. 3 yıllık evliyim ve 20 aylık bir oğlum var. Blogumda da çoğunlukla oğlumla ilgili paylaşımlarda bulunuyorum. Bugün sizlere burada sizlere emzik bıraktırma hikayemizden bahsedeceğim. Daha doğrusu bırakma yolunda atılan adımlardan J Çünkü henüz tam anlamıyla bırakmadı emziği oğlum.

Ben biraz sabırsız ve biraz da bir şey olacaksa hemen olsun sonra değilcilerdenim. O yüzden benim için bir şey ya olacaktır ya olmayacaktır. Genelde ortası yoktur.

Emziği bıraktırmaya da böyle birden karar verdim. Oğlum 20 aylık oldu, 2 yaşına az kaldı ve ben anaokuluna oyun grubuna göndermeyi planlıyorum. Bu yüzden önce emzik sonra da bezi bıraktırırım diye düşünüyordum kendimce. Ama tabi “koca bir birey olan oğlum”, “evdeki hesap çarşıya uymaz anneciğim” dedi J

Ali Baran bütün gün ağzında emzikle dolaşan bir çocuktu. Evde oyun oynarken, televizyon seyrederken, uyurken sürekli ağzında emzik vardı. Dışarıya çıkarken bile ağlardı, çıkarmazdı emziğini. Hatta sırf emziği ağzından çıkmasın diye yemek bile yemiyordu. Konuşmasını bile engelliyordu. Bu durum beni çok sinirlendiriyordu. Bir çaresini bulmalıyım dedim ve emziği bıraktırmaya karar verdim.

İlk başlarda yavaş yavaş bıraktırayım dedim, sadece dışarıda emmemeye alıştırabildim. Baktım olacak gibi değil, artık tamamen ortadan kalksın dedim ve bir anda bütün emzikleri kaldırdım. Gündüz çok sıkıntı olmadı. Emzik istediği zaman dikkatini dağıtıyordum, başka şeyler anlatıyor ve gösteriyordum unutuyordu.

En büyük sorun akşam uykusuna geçmekteydi. Zaten uyku düzeni diye bir şey kalmadı. Gündüz uykuları tamamen kalktı. Akşamları da uyu demiyordum, sırf emzik istemesin diye. Artık saat kaçta nerede uyursa uyuyor alıp yatağa koyuyordum.

Bu şekilde 3 gün 4 gece dayandım J 5. Gece uykuya hazırlanırken emziği verdim. Ama verirken de bir anlaşma yaptım onunla. Dedim ki:

-        - Ali Baran, anneciğim, kaç gündür emzik emmiyorsun ve alıştın bu şekilde. Ama ben daha rahat uyumam ve dinlenmen için uyuduğun zamanlarda emziğini sana vermeye karar verdim. Ancak sadece uyurken emeceksin, tamam mı?

Ali Baran:

-       -  Mamam J

Böylece anlaşmış olduk sadece uyurken emziği emme konusunda.

Sonuç: Artık sadece uyurken emzik veriyorum. Bazen istemiyor bile uyurken. İstemezse hiç emzik demiyorum, göstermiyorum da. Emziği gündüz emmediği için yemek düzeni de geri geldi. Artık eskisi gibi yemeğini yiyor. Söylediği kelimeler biraz daha netleşti. Emzik bırakacağız diye bozulan uyku düzeni de geri geldi.

Benim amacım aslında tamamen bıraktırmaktı, ama gördüm ki Ali Baran buna henüz hazır değil. Bazen bazı şeyleri akışına bırakmak lazım, zamanı gelince bırakacaktır nasılsa, öyle değil mi?

Sevgiler"