TUVALET EGITIMI = ANNE SABRI
Herkese merhaba;
Okuyanlarınız biliyordur, bu yazımda blogumda misafir yazar ağırlayacağımdan bahsetmiştim. İşte ilk misafirim ile karşınızdayım. Sevgili Siyah Anne kızı Nil'in tuvalet eğitimi sürecinde yaşadıklarını bizlerle paylaşıyor.
Siyah Anne |
"Tuvalet eğitimi çocuktan çocuğa farklılık gösterse de çok
özveri isteyen bir konu. İki tarafında bu eğitime hazır olması gerekli,
özellikle de annenin. Çocuğun hazır olduğunu tuvalet ihtiyacı geldiğinde;
kenara saklanma, çömelme isteğinin gelmesi ve bezden rahatsız olması ile
anlayabiliriz. Eğer anne bunları gözlemliyor ve kendinin de bu eğitime hazır
olduğunu hissediyorsa tuvalet eğitimine başlanmalı. Eğitimin başlangıç yaşı ise
genellikle 2-3 yaş arası olarak tavsiye ediliyor.
Biz tuvalet eğitiminde neler yaşadık, kısaca bahsedeyim;
Nil 2,5 yaşındayken eğitime başladım, ben birden bezi
hayatımızdan çıkarmayı değil de kademe kademe ilerlemeyi tercih ettim. Kızımdan
öncelikle tuvalet ihtiyacı geldiğinde bana söylemesini istedim. Bu şekilde en
azından olayı daha iyi kavraya bildi yani ‘Çişim geldiğinde anneme
söylemeliyim’ algısını yaratmayı başardım. Sonra bezi attık, kızıma uygun bir
dille tuvaleti geldiğinde bana söylemesini, beraber oturağına gidip tuvaletini
oraya yapması gerektiğini anlattım.
İşte anne sabrının
son damlasına kadar kullanacağı kısım ise bundan sonra başlıyor :)
‘Çişim geldi’ cümlesiyle aynı anda altına işemeler, ‘anne
bak çişimi yapıyorum’ diyerek ben müdahale edene kadar işi bitirmeler ve en
zoru da oturağa oturmayı kabul etmeme. Tüm bunlar olurken de
ne kadar sabırlı ve anlayışlı bir insan olduğumun farkına vardım :)
Oturağa oturması için beraber oturağın üzerine sevdiği
renkli etiketler yapıştırdık ve bir de hikâye yazdım. ‘Nil, tuvalette pembe
böcükler varmış ve onlar çok susamış senden su istiyorlar. Hadi çişini yap da
büyük tuvalete döküp onlara su verelim, yoksa çok üzülürler.’ Dememle birlikte heveslendi ve bu hikaye çok
işe yaradı. Nil’e yapışarak bu hikâyeyi gerçekleştiren kene’nin de etkisini
söylemeden geçemeyeceğim :)
Böylelikle gündüz tuvalet eğitimini bitirmiş, gece eğitimine
başlamıştık. Gece ise altını bağlamaya devam ediyor ama belli saatlerde
tuvalete kaldırıyordum. Zamanı hiç atlamamaya da özen gösteriyordum ki kendi de
zamanla aynı saatlerde kalkabilsin. Ben gece saat 3 ve sabah 6 yı
sabitlemiştim. Direk kucağıma alıp oturağın yanına getirdikten sonra ‘ kızım
çişin var mı? bak tuvalete geldik’ diyerek oturtuyordum ve sonuç başarılı
oluyordu. Eğer ben ‘kalk, çişini yapmaya gidelim’ deyip uyandırsaydım yataktan
kalmak zor gelecek, itiraz edip ağlamaya başlayacaktı eminim :) Direk tuvaletin
önüne getirdiğimde iş işten geçtiği ve zaten tuvaletin önünde olduğu için
itiraz etme fırsatı olmuyordu. Tabiri caizse kuzu kuzu oturup çişini yapıyordu
:) Şuan da bazen kendi kalkıyor bazen de aynı düzende devam ediyoruz.
Bizim tuvalet eğitimi hikayemiz işte bu şekilde. Tüm
annelere bol sabırlar, çocuklarına da bezsiz günler dilerim.
Sevgilerimle
Siyah Anne
Her annenin sabra ihtiyacı vardır ama tuvalet eğitiminde daha büyük bir sabır gerekli diye düşünüyorum :)
YanıtlaSil